Stosowanie podczas budowy rozwiązań i materiałów o wysokich parametrach termoizolacyjnych nie wystarczy, by budynek był energooszczędny. Dowiedz się, jak skutecznie zapobiec ucieczce ciepła z domu.
W nowoczesnym domu kluczem do zachowania jak najlepszych parametrów termicznych dachu jest nie tylko odpowiednia grubość izolacji, ale też jej właściwe wykonanie.
Minimalny standard cieplny dachu określony w warunkach technicznych to współczynnik przenikania ciepła U, który od 2017 r. nie powinien przekraczać 0,18 W/(m2·K), a od 2021 r. – 0,15 W/(m2·K). Ze względu na duże straty ciepła przez dach, już dzisiaj projektuje i buduje się domy o znacznie wyższym standardzie energetycznym niż określone w warunkach technicznych. W budynkach energooszczędnych dachy o współczynniku przenikania ciepła U ≤ 0,15 W/(m2·K) to obecnie standard. Straty ciepła przez połacie dachu mogą wynieść nawet 25% wszystkich strat, dlatego tak istotne jest jego ocieplenie.
Izolacja cieplna dachu w dwóch warstwach
Materiał termoizolacyjny, czyli zwykle wełnę mineralną, układa się w dwóch warstwach. Jedną między krokwiami, drugą między elementami rusztu, do którego przykręca się okładziny, np. z płyt gipsowo-kartonowych. Stosując dwuwarstwowy układ izolacji dachu, minimalizujemy ryzyko powstawania mostków termicznych w dachu. Jednowarstwowy układ wełny, a także nieodpowiednia szerokość ocieplenia układanego między krokwiami sprawiają, że powstają liniowe mostki termiczne wzdłuż krokwi. Aby ich uniknąć, należy po ułożeniu warstwy ocieplenia pomiędzy krokwiami, prostopadle do niej zaizolować połać drugą warstwą termoizolacji. Ograniczenie mostków termicznych uzyskuje się także poprzez docinanie pierwszej warstwy wełny o 2-3 cm szerzej niż rozstaw krokwi, co pozwala na jej lepsze dopasowanie – po rozprężeniu wełna nie będzie wymagać dodatkowego sznurkowania w trakcie montażu. Mostki termiczne mogą też powstać na połączeniach poszczególnych odcinków wełny, dlatego wszystkie części materiału izolacyjnego powinny być dociśnięte do siebie tak, aby stanowiły ciągłą warstwę. Należy również zadbać, aby miejsca połączeń fragmentów izolacji dachu nie pokrywały się z tymi w poprzedniej warstwie.
Ochrona izolacji dachu z zewnątrz
Zagrożeniem dla warstwy ociepleniowej jest wilgoć, która obniża jej parametry termoizolacyjne nawet o 15%. Przed infiltracją wody opadowej chronią termoizolację folie dachowe (folie wstępnego krycia, w skrócie FWK, lub wysokoparoprzepuszczalne membrany, w skrócie MWK), które układa się na krokwiach, po ich zewnętrznej stronie. Folie dachowe umożliwiają również odparowanie wilgoci z termoizolacji na zewnątrz. W zależności od zdolności przepuszczania pary wodnej rozróżnia się dwa rodzaje folii: folie niskoparoprzepuszczalne i wysokoparoprzepuszczalne.
Folie niskoparoprzepuszczalne do izolacji dachu
Są wytwarzane z folii polietylenowej lub membrany polipropylenowej. Najczęściej wzmacnia się je siatką z polietylenu, polipropylenu HDPE lub włókna szklanego. Dostępne są także folie z warstwą antykondensacyjną, wchłaniającą nadmiar wilgoci z powietrza. Przy zastosowaniu folii niskoparoprzepuszczalnej konieczne jest pozostawienie szczeliny wentylacyjnej między folią a ociepleniem.
Folie wysokoparoprzepuszczalne
Folie wysokoparoprzepuszczalne (nazywane też membranami dachowymi) – produkowane jako jednowarstwowe z polietylenu HDPE oraz jako dwuwarstwowe, z polietylenu i poliestru z aktywną warstwą pomiędzy nimi. Można je układać bezpośrednio na termoizolacji, co eliminuje konieczność pozostawiania szczeliny wentylacyjnej między membraną a ociepleniem. Materiał termoizolacyjny może się wówczas stykać z membraną bez obaw o jego zawilgocenie. Wełna powinna ciasno przylegać do krokwi, ale nie może wypychać folii.
Ochrona izolacji dachu od zewnątrz
By uchronić dach przed wilgocią przenikającą z wnętrza, konieczna jest do jego przewietrzenia szczelina wentylacyjna między membraną a pokryciem, które układa się na ruszcie z łat i kontrłat. W dachach ze sztywnym poszyciem konieczne jest pozostawienie drugiej szczeliny wentylacyjnej między deskowaniem a ociepleniem. Ochronę izolacji dachu przed wnikaniem w nią pary wodnej powstającej podczas eksploatacji domu w sezonie grzewczym zapewnia paroizolacja w postaci folii paroszczelnej, którą układa się na warstwie ocieplenia od strony wnętrza. Folie produkowane są jako jedno- lub kilkuwarstwowe. Standardowe folie paroszczelne są wykonane z polietylenu i mają grubość 0,2 mm. Grubsze od nich folie zbrojone są bardziej odporne na rozerwanie i inne uszkodzenia mechaniczne. W domach energooszczędnych można zastosować specjalne folie refleksyjne, które odbijają część pary wodnej z powrotem do pomieszczenia. Trzeba wówczas pamiętać o pozostawieniu niewentylowanej szczeliny między metalizowaną warstwą a okładziną poddasza. W domach z wentylacją mechaniczną dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie paroizolacji aktywnej (inteligentnej), która latem rozszczelnia się, a zimą uszczelnia i reguluje przepływ pary wodnej, chroniąc przy tym konstrukcję przed nadmiernym zawilgoceniem.
zdjęcia: AdobeStock, Isover, Lindab, Rockwool
Czy artykuł był przydatny?
Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.
Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?
Dziękujemy za Twoją opinię.
