Płyta do wodnego ogrzewania podłogowego Knauf Therm

Jednym z przykładów jest nierówne podłoże nośne. Jeśli płyty izolacji termicznej (styropianu lub polistyrenu - czy poliuretanu?) nie będą dobrze przylegały do podłoża na całej jego powierzchni, nie zapewnią stabilnego oparcia płycie jastrychu. To może doprowadzić do jej pęknięcia, a w miejscach złamania wylewki popękać mogą także rury grzejne. Z kolei pochyłe podłoże będzie wymagało pokrycia różnic w grubości wylewki na powierzchni kondygnacji. Oznacza to, że grubość wylewki przy dwóch przeciwległych ścianach będzie różna. W jednych miejscach płyta będzie więc nagrzewać się szybciej, w innych wolniej. Złe oparcie płyty jastrychu może być spowodowane także niestarannym ułożeniem płyt izolacji lub nieodpowiednią wytrzymałością na ściskanie materiału izolacyjnego. Trzeba więc zwracać uwagę na takie właściwości izolacji termicznej jak współczynnik przewodzenia ciepła, zdolność do przenoszenia obciążeń czy zdolność tłumienia dźwięków uderzeniowych. Następnym, bardzo poważnym błędem jest brak izolacji przeciwwilgociowej na betonie podłoża podłogi przylegającej go gruntu. Jeżeli podłoga grzejna będzie podciągała wilgoć z gruntu, płyta jastrychu może się wygiąć tak, że nie będzie mogła opierać się całą powierzchnią na warstwie styropianu czy poliuretanu. To grozi zniszczeniem płyty i leżącej w niej instalacji ogrzewania podłogowego. Wykonawca instalacji ogrzewania podłogowego najczęściej rozpoczyna pracę od ułożenia poziomej izolacji termicznej (dylatacji brzegowej), która nie pozwala na bezpośredni kontakt płyty jastrychu z elementami konstrukcyjnymi budynku, pozwalając jednocześnie na swobodne przemieszczanie się brzegów płyty grzejnej wskutek zjawiska rozszerzalności liniowej. Podczas jej układania także można popełnić wiele błędów. Warto więc zapoznać się z zasadami wykonania instalacji WOP.

Ogrzewanie podłogowe to niskotemperaturowy system ogrzewania pomieszczeń działający na zasadzie promieniowania cieplnego powierzchni gdzie 70% energii cieplnej przekazywana jest przez promieniowanie, a 30% przez konwekcję. Ogrzewanie podłogowe zapewnia poczucie komfortu cieplnego, dzięki równomiernemu rozchodzeniu się ciepła na całej powierzchni pomieszczenia oraz korzystnemu rozkładowi temperatury w pomieszczeniu. Daje możliwość dowolnego kształtowania przestrzeni ogrzewanego pomieszczenia (brak tradycyjnych grzejników). Podwyższa komfort cieplny wskutek zmniejszenia ruchów konwekcyjnych, zwiększenie czystości powietrza. System posiada właściwość samoregulacji, polegająca na samoczynnej zmianie mocy cieplnej przewodów w wyniku zmiany temperatury wewnętrznej w pomieszczeniu.

Zgodnie z wymaganiami normy DIN 4725 w ogrzewaniu podłogowym występuje ograniczenie temperatury powierzchni podłogi. Optymalna temperatura wynosi 24–26⁰C. Ze względu na odczucie komfortu cieplnego temperatura podłogi nie powinna przekraczać: 

• 24⁰C – w strefie stałego pobytu mieszkańców, 
  
• 35⁰C – w strefach brzegowych: przy ścianach zewnętrznych budynku, otworach okiennych i drzwiowych, wyjściu na taras, 
  
• 33⁰C – w łazienkach.
  

Temperatura zasilania ogrzewania podłogowego nie może przekroczyć 55⁰C. Aby zachować sprawność przekazywania energii cieplnej przez system grzewczy do pomieszczenia zaleca się stosowanie układu rozdzielaczowego opartego na minimum trzech wężownicach rur w ogrzewaniu. Standardowy rozstaw rur to 10 cm, ale w strefach brzegowych 5-7 cm. Wybór układu przewodów grzejnika podłogowego zależy od przeznaczenia pomieszczenia, które ma być ogrzewane. Strefy brzegowe stosuje się w miejscach o dużych stratach cieplnych, przy dużych otworach okiennych i drzwiowych oraz wzdłuż ścian zewnętrznych. Układ pętlowy zapewnia bardziej równomierny rozkład temperatury, układ meandrowy stosuje się gdy ogrzewane pomieszczenie ma jedną z przegród o wyraźnie większych stratach ciepła niż pozostałe.

Budowa grzejnika podłogowego 

Budowa grzejnika podłogowego zależy od konstrukcji stropu lub podłogi, na której jest on układany a także od charakterystyki ogrzewanego pomieszczenia i pomieszczeń z nim sąsiadujących. Jeżeli pomieszczenie, w którym będzie używane wodne ogrzewanie podłogowe jest pomieszczeniem na gruncie lub pomieszczeniem nad nieogrzewaną piwnicą to układ warstw powinien wyglądać w następujący sposób: 

• izolacja przeciwwilgociowa (w przypadku ogrzewania na gruncie) 
  
• warstwa chudego betonu 
• izolacja cieplna z płyty styropianowe KNAUF Therm PRO Parking EPS 200 
  
• płyta styropianowa KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING 200 
  
• betonowa płyta grzejna z przewodami grzejnymi – wylewka Knauf
• posadzka 

Jeżeli pomieszczenie, w którym będzie użyte wodne ogrzewanie podłogowe znajduje się nad pomieszczeniem ogrzewanym to układ warstw powinien wyglądać w następujący sposób: 

• płyta stropowa 
  
• płyta styropianowa KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING 200 
  
• betonowa płyta grzejna z przewodami grzejnymi – wylewka Knauf 
  
• posadzka
  

Grubości poszczególnych warstw zależą od konstrukcji stropu oraz od wymaganej nośności podłogi. Dodatkowo w skład systemu wchodzą taśmy brzegowe i profile dylatacyjne. Podłogi betonowe w ogrzewaniu podłogowym są określane jako wykonywanie instalacji ogrzewania podłogowego „na mokro”. Bardzo ważne jest, aby beton nie posiadał pęcherzy powietrza, w szczególności wokół rur. Jedną z najbardziej efektywnych metod układania wodnego ogrzewania podłogowego jest użycie płyty styropianowej KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING 200 λ 31, która dzięki specjalnie profilowanej powierzchni ułatwia i przyspiesza pracę przy układaniu rur w systemie wodnego ogrzewania podłogowego. Grubość wylewki betonowej nad rurami powinna wynosić minimum 30 mm, a maksimum 70 mm. 

Izolacja brzegowa ma za zadanie oddzielenie płyty grzejnej od ściany pochłania naprężenia, które powstają w wyniku termicznych odkształceń podłogi, ogranicza straty cieplne płyty grzejnej przez ściany budynku i izoluje dźwiękowo elementy konstrukcyjne Izolacja brzegowa wykonana jest z taśmy brzegowej (pianka polietylenowa o grubości 10 mm i wysokości 150 mm).

Izolację cieplną wykonujemy z płyt styropianowych o wysokiej twardości KNAUF Therm PRO Parking EPS 200 λ 33. Grubości izolacji termicznej uzależnione są od rodzaju pomieszczeń pod ogrzewaną podłogą i mogą wynosić 30–100 mm. Przy układaniu ogrzewania podłogowego na gruncie pod warstwą izolacji termicznej układamy warstwę hydroizolacji.

Łączenie płyt izolacyjnych. Płyty KNAUF Therm Podłoga produkowane są w dwóch wersjach: z frezem – połączenie płyt jest szczelne; bez frezu – tą wersję można z powodzeniem użyć przy układaniu wodnego ogrzewania podłogowego na gruncie lub nad nieogrzewanym pomieszczeniem, gdzie występuje warstwa izolacji dodatkowej w postaci płyt styropianowych przeznaczonych do aplikacji na podłodze. Płyty KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING układamy na tzw. „cegiełkę”, tzn. ich łączenia nie pokrywają się z łączeniami płyt izolacji dodatkowej. 

Etapy prac 

• Ułożenie tzw. izolacji dodatkowej (w przypadku układania ogrzewania podłogowego na gruncie lub pomieszczeniem nieogrzewanym ) – płyty styropianowe KNAUF Therm.
  
• Wklejenie taśm brzegowych przy ścianach i słupach (jeżeli takie znajdują się w pomieszczeniu, w którym wykonuje się wodne ogrzewanie podłogowe 
  
• Ułożenie specjalistycznej płyty KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING do wodnego ogrzewania podłogowego 
  
• Ułożenie przewodów grzejnych na płycie KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING bez konieczności użycia mocowania takerem spinek do rur.
  
• Zalanie przewodów grzejnych wodą 
  
• Przykrycie przewodów jastrychem - anhydrytowym lub cementowym (może to być jastrych cementowy KNAUF FE 50) – do wysokości wypustek na płycie KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING.
  
• Odpowietrzenie jastrychu – przewody muszą być całkowicie przykryte wylewką, bez tzw. kieszeni powietrznych np. pod spodem rurki. 
  
• Wyrównanie powierzchni – jeżeli jest to konieczne - przy użyciu wylewki samopoziomującej KNAUF FE 50.

.

Płyty styropianowe KNAUF Therm EXPERT FLOOR HEATING 200 λ 31 

Produkowane przez firmę Knauf Industries płyty styropianowe przeznaczone są do układania rur grzewczych wodnego systemu ogrzewania podłogowego o średnicy od 14 do 18mm. Układ wypustek (grzybków) na płycie umożliwia łatwe i szybkie układanie na niej rur bez konieczności stosowania dodatkowych materiałów mocujących. System ten gwarantuje trwałą i stabilną pozycję ułożonych rur. Płyta ma deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła λD - 0,031 [W/m•K]. Dla porównania - płyty styropianowe z folią metalizowaną (kilku producentów, uśrednione deklarowane współczynniki przewodzenia ciepła) mają współczynnik λD na poziomie 0,035 [W/m•K], co daje przy takiej samej grubości izolacji termicznej lepszy opór cieplny płyt FLOOR HEATING 200 λ 31. Przekłada się to bezpośrednio na mniejsze straty ciepła przy ogrzewaniu podłogowym. Płyty Knauf Therm w porównaniu ze styropianem EPS z folią aluminiową umożliwiają obniżenie ceny ogrzewania podłogowego zarówno z powodu mniejszych kosztów materiału izolacyjnego, jak i krótszego czasu wykonania izolacji termicznej. Metr styropianu FLOOR HEATING 200 λ 31 jest o ok. 20% tańszy, niż styropianu z folią. Podobnie tańsze są materiały dodatkowe, a czas położenia metra kwadratowego płyt to zaledwie 4 minuty (także o 20% mniej). Dzieje się tak dlatego, że krawędzie płyt ukształtowane zostały w postaci zamków, które gwarantują szybkie i precyzyjne połączenie płyt oraz zapobiegają powstawaniu mostków akustycznych i termicznych. Stosując płytę styropianową w ogrzewaniu podłogowym należy zapełnić otulinę rury grzewczej od góry warstwą wylewki o grubości co najmniej 2,5 cm. Jednak z uwagi na wypustki na górnej powierzchni płyt FLOOR HEATING 200 λ 31 zużycie wylewki na metr kwadratowy jest mniejsze nawet o 25 procent w porównaniu z wylewką na płycie styropianowej z folią metalizowaną. Daje to dodatkowo oszczędność czasu pracy związanej z wykonaniem wylewki w granicach 45%.