Dach stromy czy płaski? Jaki materiał do krycia dachu? Czym ocieplić dach? Jak odprowadzić wodę z dachu? Jakie trendy obowiązują w przypadku dachów? Najnowsze materiały ociepleniowe.
Okap szczytowy jest detalem utrwalonym w architekturze domów jednorodzinnych – pełni on funkcję osłony ścian szczytowych przed zamakaniem, a gdy umieszczony jest pod nim balkon lub taras – również osłania przed opadami i nadmiernym nasłonecznieniem. Aby jednak skutecznie spełniał swoje osłonowe funkcje, musi być wykonany zgodnie ze sztuką budowlaną.
Okap szczytowy to przedłużenie konstrukcji dachu poza ściany szczytowe domu. To z pozoru mało skomplikowane rozwiązanie jest zarazem jednym z najbardziej narażonych na błędy wykonawcze detali.
Okap szczytowy jest fragmentem dachu, który nie osłania i nie kryje pod sobą żadnych pomieszczeń, a mimo to stanowi integralną część dachu – musi być tak traktowany zarówno pod względem konstrukcyjnym, izolacyjnym, jak i wykończeniowym. Stanowi element dachu wysunięty poza obrys budynku, z tego powodu jest mocno narażony na działanie wiatru, co również wymaga szczególnych zabezpieczeń.
Konstrukcja okapu szczytowego
Budowa okapu szczytowego w dużej mierze zależy od konstrukcji więźby dachowej. W więźbie krokwiowej i krokwiowo-jętkowej okap szczytowy tworzy para krokwi szczytowych opartych na przedłużonych murłatach. Gdy więźba dachu ma konstrukcję płatwiowo-kleszczową, okap szczytowy opiera się również na wysuniętych płatwiach. Wysunięcie elementów nośnych konstrukcji dachowej (krokwi, murłat i płatwi) poza ścianę szczytową nie może być zbyt duże – zwykle nie przekracza ono 60 cm.
Ocieplenie wysuniętych fragmentów dachu
Gdy okap szczytowy jest wysunięty poza obrys budynku, pozostaje problem jego ocieplenia. Mimo że wysunięta część nie kryje żadnych pomieszczeń, powinna być zaizolowana. Dotyczy to przede wszystkim budynku zrealizowanego w technologii ścian warstwowych. Wykonanie izolacji tych fragmentów dachu jest konieczne – w przeciwnym przypadku nie będzie zachowana jej ciągłość. Gdy izolacja zostanie przerwana na styku ścian zewnętrznych i dachu, miejsca te staną się mostkami termicznymi, przez które ciepło będzie uciekało z wnętrza domu. Wykonawcy często pozostawiają te miejsca bez jakiegokolwiek ocieplenia. W efekcie po jakimś czasie na wychłodzonej ścianie może wykraplać się para wodna, powodując jej zawilgocenie, co z kolei sprzyja rozwojowi grzybów. Wyprowadzenie muru równo z górną płaszczyzną krokwi dachowych może być jedynie stosowane, gdy dom ma ciepłe ściany jednowarstwowe. Jeśli ściany domu są warstwowe, rozwiązanie w którym membrana dachowa lub deskowanie styka się ze skosami ścian szczytowych jest błędem. Konieczne jest wtedy ułożenie izolacji cieplnej o grubości takiej samej jak ocieplenie poddasza. Aby było to możliwe, ściana szczytowa powinna być wymurowana tak, by jej górna powierzchnia znalazła się na poziomie dolnej płaszczyzny krokwi – zostanie wtedy wystarczająco dużo miejsca na ocieplenie, które tworzy tzw. ciepły łącznik między ociepleniem ścian układanym od zewnątrz a ociepleniem poddasza.
Okap szczytowy – ściany bez zarysowań i pęknięć
Od strony szczytów krawędzie połaci dachowych są szczególnie narażone na działanie wiatru. Aby nie zrywał on pokrycia, w części okapu szczytowego zaleca się sztywne mocowanie każdej dachówki i arkusza pokrycia. Aby osłonić krawędzie dachu do murłat, płatwi i łat przybija się deskę czołową, zwaną wiatrownicą.
Ochrona
krawędzi połaci
Gdy
konstrukcja dachu wystaje poza obrys dwuwarstwowych ścian
szczytowych, może dojść do powstawania na nich pęknięć od
strony wnętrza – dzieje się tak w przypadku sztywnego połączenia
ścian szczytowych z konstrukcją dachu, które uniemożliwia
swobodne odkształcanie się drewnianych elementów więźby pod
wpływem zmian wilgotności i temperatury. Zapobiegną temu wycięcia
w murze – w miejscach oparcia belek powinny szersze od nich o około
1-2 cm. Po otynkowaniu ścian zewnętrznych, szczeliny te powinno się
uszczelnić pianką poliuretanową.
zdjęcia: K. Jankowska