Wybór materiału na ściany domu to pierwsza ważna decyzja podczas jego budowy. Druga to technologia, w jakiej chcemy budować. Możemy zdecydować się na ściany nieocieplone lub z ociepleniem. Sprawdź, z czego wybudować naprawdę ciepłe ściany i jak dbać o szczegóły wykonawcze.
Do budowy ścian domu stosuje się najczęściej ceramikę, beton komórkowy, silikaty i keramzytobeton. Można je także wznosić z pustaków styropianowych czy szalunkowych. Wszystkie materiały murowe są dostępne w postaci łatwych do murowania pustaków i bloczków. Wraz z elementami uzupełniającymi i chemią budowlaną tworzą kompletne systemy ścienne.
Wybierając materiału do murowania, trzeba pamiętać, że ich wybór wiąże się z jednoczesnym wyborem rodzaju ściany. Nie wszystkie z wymienionych materiałów nadają się do wznoszenia ścian jednowarstwowych, spełniających aktualne przepisy. Natomiast ciągłość ocieplenia na ścianach dwuwarstwowych sprawia, że do ich budowy nadają praktycznie wszystkie materiały murowe.
Ceramika
Cegły i pustaki ceramiczne wypala się̨ z gliny. Mogą̨ być́ wykonywane jako poryzowane – wówczas do ich masy dodaje się̨ trociny lub włókna drzewne, które w trakcie wypalania ulegają̨ spaleniu, pozostawiając mikropory wypełnione powietrzem poprawiające właściwości termoizolacyjne tego materiału. Taką ceramikę̨ charakteryzuje niższy współczynnik przenikania ciepła niż̇ tradycyjną, dlatego jest ona nazywana ciepłą ceramiką. Ceramika poryzowana, podobnie jak tradycyjna, bardzo dobrze akumuluje ciepło. Chcąc uzyskać́ jak najlepszą izolacyjność́ termiczną ściany, pustaki lub cegły należy ustawiać́ tak, aby dłuższe boki ich szczelin (drążeń́) były równoległe do lica ściany. Cegły i pustaki ceramiczne skutecznie izolują̨ również̇ przed hałasem. Aby ściana z tego materiału jak najlepiej tłumiła dźwięki, ceramikę̨ muruje się̨ w taki sposób, by układ szczelin w materiale był prostopadły do lica ściany. Budowa ścian zewnętrznych z cegieł tradycyjnych to coraz rzadziej spotykane rozwiązanie z uwagi na ich niewielkie wymiary i dużą pracochłonność́ wznoszenia takich murów. Najczęściej do budowy ścian nośnych wykorzystuje się̨ pustaki, które dzięki większym wymiarom, a przez to mniejszemu zużyciu na 1 m2, pozwalają̨ na szybsze wznoszenie ścian i obniżenie kosztów całkowitych murowania. Dzięki zastosowaniu pustaków z wyprofilowanymi bokami nie ma konieczności wykonywania spoin pionowych, co również̇ przyspiesza prace budowlane i zmniejsza nakłady potrzebne na budowę̨ ściany. Ponadto od kilku lat na rynku znaleźć́ można ceramiczne poryzowane pustaki szlifowane – wznosi się̨ z nich ściany z użyciem cienkowarstwowej zaprawy klejowej lub specjalnej zaprawy w postaci piany. Ściany jednowarstwowe warto wznosić m.in. z najnowocześniejszych poryzowanych pustaków ceramicznych. Dużym osiągnięciem są obecnie pustaki, których otwory fabrycznie wypełnione są wełną mineralną lub innym materiałem izolacyjnym. Mur jednowarstwowy z takich pustaków grubości 44 cm może mieć współczynnik przenikania ciepła U = 0,17 W/(m²·K), a gdy wykończymy go tynkiem termoizolacyjnym, to nawet 0,16 W/(m²·K). To o wiele korzystniejsze wartości niż wymagane przepisami 0,23 W/(m²·K). Takie przegrody będą spełniać wysokie wymagania dotyczące izolacyjności ścian zewnętrznych, które wejdą w życie dopiero w 2021 r.
Beton komórkowy
Podstawowymi składnikami betonu komórkowego są̨: piasek kwarcowy lub popiół, cement, wapno i woda. Charakterystyczna dla betonu komórkowego jest porowata budowa, której zawdzięcza on m.in. dobre właściwości termoizolacyjne. Z betonu komórkowego wykonuje się̨ bloczki. Ich ważnym parametrem jest gęstość́ objętościowa – w zależności od niej bloczki produkowane są̨ w kilku rożnych odmianach. Im wyższa jest gęstość́ tego materiału, tym większą wytrzymałością̨ się̨ on charakteryzuje, ale równocześnie ma mniejszą izolacyjność́ cieplną. Chętnie stosowane do budowy ścian konstrukcyjnych bloczki odmiany 500 czy 600 wyróżniają̨ się̨ dużą wytrzymałością̨, jednak nie są̨ tak ciepłe jak odznaczające się̨ mniejszą wytrzymałością̨ bloczki odmiany 400. Beton komórkowy klasy od 300 do 500 umożliwia wykonanie ścian jednowarstwowych, które będą miały współczynnik U w przedziale 0,18-0,23 W/(m²·K). Niezbędne minimum osiągniemy, budując ścianę jednowarstwową grubości 45 cm odmiany 400, 40 cm odmiany 350 lub 36,5 cm odmiany 300, murowanych na zaprawę klejową.
Niestety im cieplejszy jest bloczek komórkowy, tym zwykle gorzej izoluje akustycznie. Beton komórkowy jest materiałem paroprzepuszczalnym i łatwym w obróbce – można go docinać́ i szlifować́ praktycznie na dowolne kształty. Z tego względu bloczki z betonu komórkowego są̨ chętnie stosowane przy budowie ścian łukowych. Na rynku znajdziemy bloczki docięte z mniejszą dokładnością̨ (oznaczane symbolem GPLM), przeznaczone do murowania ścian na grubą spoinę̨ (zwykłą zaprawę̨ murarską) oraz bloczki docinane na nowoczesnych krajalnicach (oznaczane symbolem TLMA), które muruje się̨ na cienkowarstwowe zaprawy klejowe. Bloczki, tak jak pustaki poryzowane, mogą̨ mieć́ krótsze boki wyprofilowane na piorą i wpusty, dzięki czemu muruje się̨ je bez konieczności wypełniania zaprawą spoin pionowych. Na rynku dostępne są̨ rożne bloczki o rozmaitych wymiarach, co pozwala na dokonanie optymalnego wyboru co do ich grubości i długości, tak by prace murarskie mogły być́ prowadzone sprawnie, bez dodatkowych nakładów.
Silikaty
Wyróżniają̨ się̨ bardzo dobrą izolacyjnością̨ akustyczną, dużą akumulacyjnością̨ cieplną (nagrzane powoli oddają̨ ciepło do otoczenia), niepalnością̨ oraz dużą wytrzymałością̨ (można z nich budować́ ściany narażone na znaczne obciążenia, zwłaszcza budynki wielopiętrowe). Mają wysoki współczynnik przewodzenia ciepła, dlatego stosuje się̨ je do budowy ścian warstwowych – ocieplonych. Silikaty mają stosunkowo niewielkie wymiary w porównaniu z innymi materiałami, są̨ też dość́ ciężkie, dlatego budowa ścian z ich udziałem nie należy do najszybszych, ale dobre parametry techniczne niwelują̨ te niedogodności i obecnie silikaty są̨ chętnie wykorzystywane zarówno w budownictwie przemysłowym czy mieszkaniowym, jak i indywidualnym. Na rynku znaleźć́ można bloczki silikatowe pełne i drążone. Na ściany zewnętrzne wybiera się̨ zwykle lżejsze elementy drążone – są̨ one też nieco cieplejsze niż̇ bloczki pełne. Drążenia w silikatach mogą̨ służyć́ do prowadzenia przewodów instalacyjnych. Oprócz naturalnych elementów w białym kolorze produkuje się̨ także silikatowe cegły barwione. Służą̨ one do wykonywania warstwy elewacyjnej ścian trójwarstwowych.
Keramzytobeton
Podstawowym budulcem tego materiału są̨ porowate granulki spienionej i spieczonej gliny (zwane keramzytem) połączone z cementem i wodą. Keramzytobeton jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, dobrze też akumuluje ciepło (nagrzany długo i powoli oddaje ciepło do otoczenia). To materiał ciężki, a więc skutecznie izoluje przed hałasem. Z keramzytobetonu produkowane są dwa rodzaje materiałów ściennych – pustaki i bloczki ze styropianowym wypełnieniem. Pustaki można łączyć na pióro i wpust, murując tylko na spoiny poziome.
Pustaki styropianowe
To styropianowe kształtki, które zalewa się̨ betonem. Kształtki zbudowane są̨ z dwóch płyt styropianowych połączonych zebrami. Płyty te mogą̨ mieć́ rożną grubość́, w zależności od tego, jaką izolacyjność́ termiczną ściany chce się̨ uzyskać́. Kształtki mają specjalne zamki, które sprawiają̨, że ich łączenie jest łatwe i wykonuje się̨ je szybko.
Pustaki szalunkowe
Produkuje się̨ je najczęściej z betonu kruszywowego. Są̨ to kształtki, które podczas budowy ściany wypełnia się̨ betonem. Stosuje się̨ je zwykle do budowy ścian zewnętrznych, które muszą charakteryzować́ się̨ dużą wytrzymałością̨.
Zdjęcia: Fotolia.com, Rockwool, Silka, Solbet, Wienerberger, Xella Polska
Czy artykuł był przydatny?
Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.
Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?
Dziękujemy za Twoją opinię.
Zapoznaj się z produktami
