Altany, pergole, trejaże, śmietniki, mostki ogrodowe, huśtawki czy piaskownice to elementy małej architektury najczęściej obecne na naszej posesji. Dowiedz się, jak je zaaranżować, by były funkcjonalne i współgrały z domem oraz ogrodem.
Trudno wyobrazić sobie nowo budowany dom bez tarasu. W ciepłe dni staje się jadalnią i miejscem relaksu. Dobrze urządzony zachęca do przyjmowania gości. Inwestorzy bardzo często decydują się na taras drewniany na gruncie – drewno ma urok, którego nie odwzorują nawet najlepsze imitacje tego materiału.
Taras powinien być nie tylko funkcjonalny i estetyczny, ale również trwały, bezpieczny, odporny na wysoką i niską temperaturę, słońce i deszcz. Ponadto musi harmonizować z domem i jego otoczeniem. Wszystkie te warunki spełnia szlachetny i naturalny taras drewniany na gruncie. Jest też łatwy do realizacji, ciepły w dotyku, a jednocześnie nie nagrzewa się latem (po drewnianym tarasie można chodzi boso bez względu na temperaturę i nasłonecznienie). Sposób wykonania tarasu drewnianego zależy od jego kształtu i różnicy poziomów między posadzką na parterze a planowaną nawierzchnią tarasu. Gdy jest ona duża, taras wykonuje się na słupach, które wynoszą ponad poziomu nośny ruszt z belek. Jeśli różnica jest mała, ruszt układa się na bloczkach lub słupkach betonowych. Tradycyjnym sposobem wykonywania tarasu drewnianego jest układanie desek na legarach drewnianych. Optymalna odległość między legarami wynosi 50-60 cm – zamocowane deski nie będą się uginały.
Deski na drewniany taras
Decydując się na drewniany taras, do wyboru mamy zarówno gatunki rodzime (np. sosnowe, świerkowe czy dębowe), jak i egzotyczne (np. tek, massaranduba, bangkirai, kempas oraz merbau). Do zbudowania nawierzchni tarasu wykorzystuje się deski grubości 19-26 mm. Oczywiście im są grubsze, tym trwalsze, ale też i droższe. Szerokość desek wynosi 9-15 cm (powyżej 15 cm łatwiej będą się wypaczać), a długość 2-2,5 m. Elementy tarasowe najczęściej mają przekrój prostokąta, ale dostępne są również wyprofilowane, aby po zamocowaniu na legarach nie widać było wkrętów. Ich wilgotność nie może przekraczać 20-30%. Drewnianych tarasów lepiej nie wykonywać z drewna olchowego (wygina się i deformuje pod wpływem wilgoci) czy bukowego (nie jest odporne na wilgoć). Także niektóre gatunki drewna egzotycznego (np. samba) deformują się pod wpływem wilgoci.
Deski układane na tarasie, koniecznie muszą być ryflowane. Podczas obróbki frezarką w deskach tarasowych powstają pionowe żłobienia, dzięki którym ich struktura jest lekko chropowata. Ten zabieg niweluje ryzyko utraty równowagi czy poślizgnięcia się na podeście. Oprócz tego ryflowanie sprawi, że deska nie będzie się krzywić i wyginać.
Jak dbać o drewniany taras
Zaletami desek krajowych jest niewygórowana cena oraz niepowtarzalny rysunek słojów. Niestety materiał ten jest miękki i w stanie surowym nietrwały. Aby zapobiec niszczącemu działaniu wody i wilgoci, zasiedleniu przez mikroorganizmy, grzyby oraz owady, deski muszą być zaimpregnowane, najlepiej ciśnieniowo. Drewniany taras wymaga także regularnej konserwacji. Najbezpieczniej oleje do drewna nanosić dwa razy (minimum raz) w roku – na początku lub pod koniec sezonu. Natomiast drewno egzotyczne jest twarde, odporne na ścierania i uszkodzenia mechaniczne. Nasączone są dużą ilością garbników, żywic i olejów, dlatego też jest bardzo trwałe. Nawet niezaimpregnowane może przetrwać na dworze kilkadziesiąt lat. Warto jednak drewno egzotyczne pokryć olejem do drewna, gdyż pod wpływem czynników atmosferycznych szarzeje. Olejowanie zapobiegnie temu procesowi, należy je powtarzać raz lub dwa razy w roku. Podczas montażu desek egzotycznych najlepiej używać wyłącznie nierdzewnych wkrętów z wysokiej jakości stali lub mosiądzu, ponieważ substancje, którymi jest ono nasączone łatwo reagują z żelazem – w efekcie powstają nieestetyczne ciemne smugi na powierzchni tarasu. Ponadto drewno drzew tropikalnych jest łupliwe – podczas wbijania gwoździ deska może pęknąć. Wkręty umieszcza się w nawierconych wcześniej otworach.
Klasy drewna z certyfikatem
Wybierając drewno na taras, zwróćmy uwagę na jego naturalną odporność na biodegradację. Zgodnie z normą PN-EN 350-1 wyróżnia się pięć klas odporności na organizmy rozkładające drewno. Klasa 1 oznacza drewno najbardziej odporne, a 5 – najmniej. Na zewnątrz można stosować bez impregnacji drewno klasy 1-3. Sprawdźmy także, czy deski mają certyfikat FSC. Potwierdza on, że materiał pochodzi z terenów zarządzanych zgodnie z normami gospodarki leśnej FSC, czyli międzynarodowej organizacji zajmującej się kreowaniem odpowiedzialnych działań związanych z użytkowaniem lasów. Materiały oznaczone certyfikatem FSC pochodzą z obszarów, w których tempo wycinki drzew nie przekracza szybkości, z jaką las ulega naturalnemu odtworzeniu.
zdjęcia: Altax, Andrewex, Vidaron, fotolia.com
Czy artykuł był przydatny?
Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.
Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?
Dziękujemy za Twoją opinię.
Zapoznaj się z produktami
